22 april 2015
Ik heb het eiland Harris-Lewis verlaten omdat ik door de dichte bewolking geen bergtocht kon maken. De mist hing op 50 meter hoogte!
Om 5.15 was ik al in Lickisto campsite in ZO-Harris opgestaan om de ferry van 6.30 in Tarbert te halen. Tijdens de overtocht naar Uig op Skye was het mistig en brak de zon pas om 8.15 een beetje door.
Tot mijn verbazing was het in Portree prachtig weer: blijkbaar waren de voorspellingen een beetje mis…
Ik ga boodschappen doen en dan richting Glenelg peninsula. Er moet nu een kans zijn om Ben Sgritheall te beklimmen, want het weer lijkt gewoon stabiel goed. Alleen lijkt die 1000 meter stijgen misschien te veel voor me. Ik begin om 12.45 in Arnisdale en heb me voorgenomen om om 16 uur weer naar beneden te gaan,of ik nou de top bereikt heb of niet.
Net in het begin loop ik langs een man die de was ophangt. Everything gets dirty all the time, eh, zegt hij. Ik zwam wat oenigs terug en ga langs het bordje dat naar Ben S wijst.
13.10
Steil is het pad. De route is niet lang ,maar STEIL!
Ik zweet me nu al kapot.
13.45 Het pad gaat door gras en stenen : “relentlessly ascending”. Weinig zomp; wel een stukje 1+ klimmen gahd.
14.30 Ga nu naar de pas tussen Ben S en zijn oostelijke buurman. De helling blijft maar steil en er komen steeds meer stenen.
14.40 Ik voel me steeds vermoeider; ben bezig op een steile helling met rood- en bruingrijze keien. Ik zie het eiland Rum in de zee liggen.
Rottige helling ; daarna een pad door gras en keien.
15 uur.
Opnieuw begint er een flinke keienhelling. Deze is echt lastig en ik bid dat hij snel voorbij is. Ik speur voortduren naar stukken gras tussen de keien
15.05 Ik zie aan de noordkant van de subtop een enorme plak sneeuw. De hoofdtop is nog een kilometer verder,na eerst een lekkere afdaling.
15.25 Ik zie ook plakken sneeuw aan de noordkant van de hoofdtop. Het terreion wordt makkelijker.
Onder aan de laatste stijging neem ik een pauze. Het eiland Eigg ligt in de blinkende zee links van Rum. Erboven zie ik witte wolkenbanden hangen.De zon brandt op mijn hoofd.
15.40 Hoofdtop bereikt (974 meter). De stenen zuil van het Trig punt is in 2 helften. Vandalen? Of de bliksem?.
Verder is hier een grote cairn met een halve ommuring die naar het westen gericht staat.
Ik vergaap me aan Rum,Eigg,Sleat, ladhar Bheinn. Zo heb ik ze nog nooit kunnen zien.
16 uur.
Ik heb mijn kleren wat gedroogd op de top. Ik ga nu door aan de westkant omdat ik niet terug wil over die puinhelling. De routebeschrijving ben ik vergeten dus de tokomst is nogal ongewis voor me.
Ik kijk naar beneden: ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik meer dan 950 meter boven de weg zit; het lijkt me 300 meter of zo!
16.40
AFDALING VAN BEN S
Tot nu toe en steilpaadje met rots eg gras; af en toe 1+ klauteren.. Verderop,veel dieper, is een bealach..
16.50 Op een grassige schouder met veel stenen. Ik ga weer verder omlaag naar een nieuwe schouder en dan naar de bealach.
17.10
Ik rust nog voor de bealach. Mijn knieen doen pijn,iets wat ik van te voren al vreesde. De grootste afdaling moet nog komen!
Ver naar het noorden zie ik de Torridonbergen oa de opvallende Beinn Alligin.
17.40
Vlak bij de bealach; de Knoydartbergen krijgen bij deze zonnestand een mooi schaduwpatroon.
17.45 : ikben op de bealach. Er is hier een kruising van paden.Wat nu? Ik gok op links,dat lijkt naar de diepte te gaan.
17.55 Ik volg een steil,stenig paadje tussen heistruiken. De stenen zijn erin gelegd. Hier is dus flink aan gewerkt!
18 uur Het pad wordt steeds steiler en gaat door een berkenbos met veel korstmos. Heftig manouvreren hier ! Ik zie de weg ca 100 meter beneden me. Knieen vermoeid,maar het gaat nog,vooral dank zij de stokken. Het pad is steil maar niet zompig!
18.30 Op de weg .Onderweg heb ik veel primroses en speenkruid gezien naast het pad.
Tijdens de tocht heb ik 1,4 liter limonade op. Het is nog steeds goed weer.
De wandeling over de weg naar de auto in Arnisdale duurt nog 3 kwartier. Niet leuk,maar gewoon doorzetten.
Ik kampeer in Shiel Bridge, een rustige campsite die maar 6,5 pond per nacht kost,te betalen aan het benzinestation vlakbij.
Ik ontmoet een Brits-Nederlandse man die met zijn Engelse vriend morgen aan een wandeltocht van Lochcarron naar Cape Wrath gaat beginnen. Zij weten nog niet (ik ook niet,trouwens) dat het weer snel gaat verslechteren.
Ook ontmoet ik een Brit die4 ik de volgende morgen spreek: hij heeft dan net de 770 meter hoge huisberg van de camping gedaan,maar heeft helaas niet een blik boven de intussen gearriveerde wolkenlaag kunnen werpen.
Hij gaat naar Arnisdale en vandaar met de boot naar Knoydart voor vrijwilligerswerk. Er is een controverse in de Highlands: een groep wil het aantal herten verminderen omdat ze door hun vraat verhinderen dat er bomen groeien in Knoydart. Een andere groep vindt dat de herten nodig zijn voor de inkomsten door jacht.