26 april 2017
Ik kampeer nu in Ullapool , op de Broomfield camping. Er is nu maar een tent en dat is de mijne. Verder campers en een enkele caravan.
Gisteren flinke autotocht gemaakt door het prachtige besneeuwde landschap van Coigach en Assynt. Het uitzicht over Loch Assynt naar de lange Quinag graat vond ik betoverend!
Ik parkeer op het parkeerterein van Knockan Crag,langs de weg van Loch Assynt naar Kylesku.
Knockan Crag heeft een geologische wandeling ,met uitleg over de aardlagen en de beroemde Glencoul discontinuiteit, waar de oude lagen over de jongere geschoven zijn. Je ziet ook de standbeelden van Peach en Horne die een belangrijke rol hebben gespeeld bij het ontrafelen van de geologie van Noord-Schotland.
8 uur kan ik beginnen, de route is duidelijk: westwaards over een duidelijk pad richting Cul Mor.
Om 8.25 zie ik boven me grote zwermen gakkers. De wolken hangen laag, volgens mij op een hoogte van een paar honderd meter.
Ik volg het pad naar het noordwesten door een geelgrijs landschap .Het pad rijst naar de grote homp van Meallan Diomhain; ik zie voetsporen en daarna ook 3 figuren ,zo’n halve km verderop.
9 uur
Ik kom bij een grote steenman waar het goede pad ophoudt. Nu begin ik aan een zompig graspad; ik kan echter de sporen van mijn voorgangers goed volgen.
9.13 Het pad wordt droger en steniger en er komt ook hei.Ik krijg een klein hagelbuitje .
9.43 Op de schouder van de Meallan Diomhain . Ik zie de grote mop van Sron Gharbh recht voor me.
Het wordt mistig want ik kom door de wolkenbodem heen.
Ik zou nu voor de makkelijkste route naar het westen moeten, richting de bealach tussen de twee hoofdtoppen van Cul Mor. Daar is dichte mist.. Kompas is nu echt nodig.
10.40
Opeens heb ik besloten om de 3 anderen te volgen die de NO-graat hebben gekozen. Die is moeilijker dan de normaalroute, maar ik kan hun voetstappen volgen in de dichte mist en ik kan later de makkelijke route afdalen.
Het terrein wordt langzaam maar zeker moeilijker en bestaat nu uit grote stenen met sneeuw erop en ertussen. Lastig terrein,ook gevaarlijk voor de benen. Opschieten is er niet bij.
Ik zie de drie personen voor me ook moeizaam voortworstelen.
De graat buigt naar links maar ik kan niet ver voor me uitkijken.
10.55 Top bereikt! 808meter hoog
De voetstappen waren makkelijk tot de top te volgen .Ik zag ze weer weggaan, maar een spurt bracht me bij hen. Het waren een gids en twee beginners.
Ik blijf nog even op de top terwijl zij in de mist verdwijnen, naar beneden of via de bealach naar de andere top.
Ik zie weinig of niets van de entourage van Cul Mor. Dit is de zoveelste top die ik in de mist doe!! Maar ik had geen zin om beneden te blijven. Verkeerd gegokt. Later zal de berg vrijkomen, als ik al beneden ben.
11.23
Ik ben de hoofdtop afgedaald in zuidelijke richting,gewoon de voetstappen van mijn voorgangers volgend. Alles is een witte waas. In deze omgeving zie ik nog geen aanknopingspunten.
11.40
Ik zie nu dat de voetstappen van de anderen omhoog gaan. Zij doen dus de tweede top. Daar heb ik geen zin in omdat er geen enkel uitzicht is.
Op de kaart zie ik dat er een beek moet lopen over het grote vrij vlakke terrein ten oosten van de bealach. Ik ga door de mist naar het oosten en zwalk wat heen en weer.
Inderdaad zie ik vrij snel een verzakking in de sneeuw die van west naar oost loopt: dit moet de beek zijn! Rechts daarvan zie ik een lintvormige verzakking in de sneeuw : het lijkt wel een pad. Dit ga ik nu volgen.
11.54 : Beekje, ik hou van jou! Nu ben ik weer onder de wolkenlaag aan het komen. Ik zie de (bevroren) beek verder dalen tot een soort bealach .Daarachter gaat het land weer omhoog tot de schouder Mealla Diomhain.
12 uur : in de beek zie ik geweldige ijspegels van 1 meter lang; die zijn ontstaan waar het water over de rotsen druppelt.
12.33 Ik ben op de schouder aangekomen. Onderweg nog een venijnige verzakking gehad in een diepe sneeuwkuil naast een groot rotsblok. Ik zie mijn drie reisgenoten in westelijke richting bij de beek die ik een half uur geleden verlaten heb.
13.07 De toppen van Cul Mor zijn nu vrij van wolken. Ik kwam net 4 jongens tegen op het zomppad dat terug naar Knockan Crag loopt. Twee uit Noord-Londen, twee uit Yorkshire.Zij hoopten dat de berg wolkenvrij zou worden(nu blijven); ze hadden geen kaart.
13.50 Zonnig en warm nu.Niet te geloven.
14.20 Het is nog maar 100 m naar Knockan Crag. Wel moe door al dat gesjok.