Skellig Michael( Ierland)

 

SKELLIG MICHAEL

VOORSPEL

Van de tijd in 2004 in Ierland is mij de tocht naar Skellig Michael het best bijgebleven.De wilde boottocht naar een onwaarschijnlijke rotskegel  in de oceaan, ergens voor de kust van Kerry.. Uit de verte lijkt het niet heel groot,maar als het bootje dichtbij komt  raak je echt onder de indruk van de cyclopisch aandoende rotspartijen die uit het schuimende water oprijzen. Daar landen lijkt onmogelijk. Maar toch hebben hier van de 6e tot de 12e eeuw monniken gewoond en wel bovenop, in een soort bijenkorf achtige constructies.Ze wilden zich van de wereld terugtrekken en hadden daarom deze onherbergzame plek gekozen. Ze hadden wel contact nodig met de buitenwereld ( eten bijvoorbeeld!)en dat deden ze via een kleine aanlegplaats ver beneden hun woonvertrekken.

In 2004 deden Marie-Louise en ik de tocht met de boot van Joe Roddy voor 35 euro pp.

In 2015 waren Jacqueline en ik  in Ierland. Na de tocht naar Saltee Island in het ZO begaven we ons  richting Kerry
Het weer was echter beroerd en onze hoop om naar Skellig Michael te gaan werd ook de bodem ingeslagen door het bericht dat de boottochten voorlopig niet zouden beginnen ivm de beroerde weersvoorspellingen voor het westen.

OK,dan maar andere delen van Ierland bekijken,vooral in het midden,oosten en noorden.
Maar in de jaren daarna bleef het verlangen om het eiland te bezoeken.

MEI 2019  WANHOOP EN MAZZEL

Op 23 mei zouden Jacqueline en ik na een geslaagde tijd in Schotland oversteken naar Noord-Ierland.
Op 22 mei belden we in een hotel in Stranraer naar een willekeurige booteigenaar in Portmagee die op Skellig voer.

Kansloos…  we hadden maanden van te voren moeten boeken!

Waar we in het geheel niet aan gedacht hadden was de ondertussen immens grote populariteit van de tocht nadat dit eiland in enige Star Wars films was verschenen!
Grote teleurstelling. Maar de booteigenaar zei: “Just turn up!”, want er kunnen altijd mensen afzeggen.
We zeiden tegen elkaar dat er wel meer dingen in Ierland zouden zijn die de moeite waard zouden  zijn. De volgende morgen staken we met P&O ferries over naar Larne ten noorden van Belfast.
We rijden over de snelwegen langs Belfast  en komen op een provinciale weg langs Enniskillen richting Sligo.
In Enniskillen zitten we lang vast in de file. Ringwegen heb je hier niet zo.Het doorgaande verkeer gaat door de plaatsen.
Ik besluit als tijdverdrijf maar eens te gaan mailen naar de Skellig Michael boottochtregelaar. Ik vind een organisatie die  Skellig Michael  .com Landing Enquiries heet en daar kan ik een lijst invullen die dan naar een van de genoemde booteigenaren gestuurd wordt. Ik geef aan dat wij graag 2 plaatsen zoeken in de periode van 26 mei t/m 8 juni. Deze mail stuur ik naar alle vijf genoemde booteigenaren.
Ik heb er weinig vertrouwen in en we houden ons verder bezig met de rit. Op de  camping Strandhill ten westen van Sligo zetten. we onze kleine tent op.We staan precies in de looproute naar het strand!
Na de maaltijd kijk ik eens op de mobiel en zie tot mijn verbijstering dat er 24 en 25 mei 2 plaatsen vrij zijn bij James Duff in Portmagee!!
24 mei zou niet lukken,maar als we morgen flink zouden doorrijden dan was een goede kans op 25 mei,de verjaardag van Jacqueline!
Jacq belt Jamie Duff  en deze man was goed verstaanbaar en heel aardig in het gesprek. Wij stonden geregistreerd en moesten alleen de 24e nog om 18 uur bellen of het alsnog zou lukken.
De rit naar Cahersiveen ging voorspoedig,gewoon omdat de wegen onderweg toch wel breed en rustig waren. Geen gekronkel. We waren om 16 uur al in Cahersiveen en ik kon na enig gevraag een boekhandel vinden waar ik een boekje met routes in de MacGillicuddy reeks vond. Die had ik onderweg gezien en mijn berghart raakte meteen in vuur en vlam.
De camping in Cahersiveen had prachtige plekken. De receptionist was een Duitse jongeman genaamd Julien. Er was ook een oudere man, genaamd Mortimer die de landschapsschilderijen  in de keuken had gemaakt.
James Duff gebeld: de tocht zou doorgaan!

De boot Deva van James Duff in de haven van Portmagee die ons naar Skellig Michael zal brengen

Zaterdag 25 mei : in de haven van Portmagee( 20 min rijden vanaf Cahersiveen)  waren al een aantal mensen om 8.15 aanwezig.Er lagen zo’n 10 boten langs de stijger en ik ontdekte onze boot,de Deva.

Om 9 uur vertrokken we met 12 mensen aan boord.De bebaarde Jamie stuurde de boot en een andere man ging ons wat uitleggen en hij scharrelde voortdurend langs de reling tijdens de tocht.We zaten op bankjes en we kregen geen reddingsvesten. Die lagen ergens voorin en we zouden ze krijgen bij een ongeluk. Nou, ik zou niet weten hoe ik dat vest moest vinden als de boot omkieperde en wij in de ruige zee zouden liggen!

En inderdaad, na het uitvaren van de baai werd de zee steeds ruiger en het bootje zette er flink de vaart in. Maar we gingen wel behoorlijk op en neer! Achter ons zag ik een concurrent langzaam maar zeker dichterbij komen. Hoe dan ook,het zou toch druk worden op het eiland..

We zagen vogels op de mistige wateren,uiteraard jan van genten van het Skellig Minor eiland,maar later ook alken en zelfs puffins!  Het bleef maar mistig en het duurde lang voordat Skellig Michal als een grote vage kegel uit de zee oprees.

Toen we dichtbij het eiland kwamen was ik opnieuw onder de indruk van de steile vreemdgevormde rotspieken die uit het water oprezen. Maar aan land gaan bleek niet zo moeilijk en we scharrelden voort over het pad boven het water. Alles ging makkelijk totdat de trap kwam.Daar werden we staande gehouden en de hele groep kreeg een tamelijk onaangename toespraak van een manspersoon die maar doorbralde over ongelukken,hoogtevrees en geen helicopters. De trap was inderdaad glibberig en we zouden alleen nog maar gewoon mogen doorlopen.Ik voelde een toenemende ergernis over deze behandeling en ging toch op vele plekken fotograferen, vooral omdat tot mijn grote vreugde vele puffins op de zeer steile helling zichtbaar waren.Ze waren nog bezig met paarvorming en het inrichten van hun holen.

Begin van de tocht op Skellig Michael

Omdat het zo druk was,moesten we erg opletten op die gladde treden. Boven kwamen we uiteindelijk bij de bijenkorf vormig onderkomens van de moniken. Daar bleek iemand een groot verhaal af te steken,waarvan de inhoud gewoon in het boekje stond. Gelukkig kon ik ergens een plasplaatsje vinden en kon daarna hier rondscharrelen.Verder omhoog ging niet en andere routes waren verboden.

Op de steile trap

Dan maar weer omlaag.Je ziet dan goed hoe indrukwekkend steil het hier is!

Maar mijn meeste aandacht ging uit naar de puffins en ik had er nu spijt van geen goede telelens te hebben meegenomen..

Mist op Skellig Michael

De mist gaf wel een speciale sfeer op de beklimming maar bedierf wel het uitzicht. Nu,veel later, trok hij weg en zagen we diep beneden de bootjes rondscharrelen in het water en ook de brede piekenmassa van Skellig Minor werd zichtbaar.

Jacqueline op de steile trap
Enkele van de talloze puffins op Skellig Michael

 

 

In de verte : Skellig Minor
Vreemde rotsformaties op Skellig Michael

Monniks onderkomens
( “beehives”)
Graven bij de “Beehives”
Weer in de boot.
Met zonnebril: James Duff

Na talloze kennismakingen met de puffins belandden we om 12.30 weer in de boot en dit keer kregen we ook een rondje rond het eiland. Je zag nu heel goed de nieuwe en de oude vuurtoren,het oude haventje en het andere pad naar boven.

Vooral bizar is de aanblik van deze stekelige steile rotsmassa met vele platen die omhoog steken.

weer weg
Skellig Michael
Rechts Skellig Minor .In de verte : Skellig Michael
Skellig Minor met duizenden jan van genten
Jan van Gent

Daarna op weg naar Skellig Minor.

We voeren er vlak langs en je raakt echt onder de indruk van de immense aantallen Jan van genten die op de stekelige rotspartij zitten en ook daaromheen vliegen.
Ook deze rotsmassa is indrukwekkend door zijn vorm . Aan een kant is een poort en het massief lijkt op een olifantenkop met slurf. Zeker de slurf is duidelijk.

De slurf van Skellig Minor

Dan de lange tocht terug naar Portmagee. Ik raak aan de praat met een Amerikaans stel van in de 40 dat uit Californie komt. Ze zijn duidelijk Star wars fan en mijn voorliefde voor de film 2001 uit 1968 valt niet in goede aarde, haha!

De terugtocht naar Portmagee